Gdy Ci smutno
Poczekaj na promyk Słońca
On przynosi radość
Rozjaśnia mroki
Przepędza chmury
Przenika do głębi
Wypędza smutek
Nigdy nie jest tak źle
By promyk Słońca
Nie rozjaśnił mroków
A gdy nie ma Słońca
Szukaj w sobie na dnie Światła
Często jest zapomniane
Odkryj radość
Z jaką się tu pojawiłeś
Nie poddaj się
Smutkowi
Oddaj się Światłu
Nosisz je w sobie
Ireneusz Bodo, Lublin, 26.07.2018, g.18:40
Śpiew ptaka 
Gdy mi jest smutno
Zanurzam się w głębię
Swojego jestestwa
Nie czuję szarości dnia codziennego
Bo moje serce
Myśli me rozświetla
Przepędza smutek
Na dno otchłani
Skąd nie mają wyjścia
Łączę się z Naturą
Pochłaniam odżywcze fotony
Które mnie wzmacniają
I frunę
I frunę w przestworza
W całości skupiona
Na pięknie
Przejawu siebie w promieniach
Odkrywam znów radość istnienia.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
🙂 ) dziękuję, SłowiAnko!
PolubieniePolubienie
Dziś do mnie dotarło, co „się napisało”: „Odkryj radość, z jaką się tu pojawiłeś”. Zatkało mnie.
PolubieniePolubienie
No to wreszcie dotarło do Ciebie to na co ja czekałam, aż to dojrzysz w sercu swoim.
Brawo, Brawo jesteś wielki, chyba wreszcie odrzucisz swoje nastrojowe huśtawki, wiedząc już , że jesteś RADOŚCIĄ swojego przejawienia TU i TERAZ. ❤
PolubieniePolubione przez 1 osoba
🙂 )
PolubieniePolubienie